Kinderen doen wat ze leuk vinden
Weet jij nog wat je vroeger als kind het allerliefste deed? Speelde je graag voetbal met vriendjes of bouwde je liever een ingenieuze boomhut? Vraag jezelf eens af of je nu are volwassen bent nog weleens doet wat je als kind zo gelukkig maakte!
Kinderen doen over het algemeen wat ze écht leuk vinden en waar ze gelukkig van worden! Ze rennen rond, ze zoeken grenzen op en zijn super creatief in het ontdekken van nieuwe dingen. En ze zijn in staat om binnen 10 seconden te switchen van huilen naar lachen. Alles kan en de wereld lijkt gevuld met eindeloze mogelijkheden om pret te maken.
Wat je goed kan in plaats van wat je leuk vindt
In het proces richting volwassenheid verliezen velen een deel van deze jeugdige onbevangenheid. Zo wordt op school vaak gekeken naar waar je (op dat moment) goed in bent. Langzaam wordt je zo een bepaalde richting in geduwd op basis van je prestaties. Het gevaar om af te drijven van dat wat je écht leuk vindt en gelukkig maakt ligt dan al op de loer.
Zelf koos ik tijdens het tweede jaar van de middelbare school voor de richting Economie & Maatschappij. Ik was niet zo zo’n talent in natuur- en scheikunde. Terwijl dit wel de vakken waren die ik achteraf gezien het meest interessant bleek te vinden. Met de noodgedwongen gekozen richting kon de stiekeme droom om dokter te worden de ijskast in.
Ach, en als je eenmaal Economie & Maatschappij kiest, dan ligt het toch ook wel voor de hand om de keuze een passend vervolg te geven met een economische studie? Zou dat nu (14 jaar later) nog steeds mijn keuze geweest zijn? Zeker niet! Misschien herken jij jezelf wel in dit verhaal! In mijn omgeving ben ik zeker niet de enige bij wie het zo is gelopen…
Maar is het ooit te laat om het roer nog om te gooien? Wat mij betreft niet!
Wat vond jij als kind leuk?
Als jij ook weleens het gevoel hebt dat je ‘iets’ mist in je leven, dan kan het helpen om eens terug te denken aan wat je vroeger als kind gelukkig maakte. Wat zijn jouw mooiste herinneringen als kind en wat maakte je nou zo gelukkig in de herinneringen?
Een paar dagen geleden had ik het hier met een goede vriend tijdens het fietsen over. Beide hielden we vroeger ontzettend van water. Met een zo’n opblaasbare tractorband en een zwembad kon ik uren zoet zijn. En om eerlijk te zijn: ik vind het nog steeds geweldig om in zee te spelen. Of om naar een waterpark met glijbanen te gaan! Ik voel me dan letterlijk weer kind, hard de glijbaan af en zo snel mogelijk naar boven rennen om nog een keer te gaan…
Ook hield ik vroeger enorm van wielrennen. In mijn jeugdjaren fietste ik met De Peddelaars in Aalten heel wat af. Vanwege tijdgebrek heeft fietsen de afgelopen jaren plaatsgemaakt voor hardlopen met uitschieters tot marathons. Slechte keuze want fietsen is mijn passie en hardlopen heeft mij (tot op heden) niet dezelfde voldoening gegeven.
Eliud Kipchoge heeft me toch weten te inspireren om wederom deel te nemen aan een marathon. Op 9 februari 2020 neem ik deel aan de Two Rivers Marathon in Zaltbommel. Het doel: onder de 3:30 lopen!
Ga weer doen wat je vroeger leuk vond
Wat houdt je tegen om weer te gaan doen wat je vroeger zo gelukkig maakte? Wellicht is het een idee die oude passie weer op te pakken. Probeer het eens een keer op een laagdrempelige manier. Ga weer eens paardrijden, stof het tennisracket af of ga weer eens lekker dansen. Wees af en toe weer een beetje kind! Vind je het eng, of weet je niet zo goed hoe? Check dan eens de tips over hoe je uit je comfort zone komt!
Voor mij betekende dat ik het fietsen weer op moest pakken. Afgelopen week ben ik in Zwitserland geweest om de Granfondo Valais te fietsen. Een 140 kilometer lange tocht door de Alpen met 5000 hoogtemeters (resultaat 64e van de 850 deelnemers en mega trots)! Voor mij is het gevoel dat ik krijg tijdens het fietsen van een Alpenreus is onbeschrijfelijk. Om je heen koeien en uitzicht op een geweldige natuur, voor mij is er weinig mooiers!
“Just don’t give up trying to do what you really want to do. Where there’s love and inspiration, I don’t think you can go wrong.”
Ella Fitzgerald
