Wie wil dat nou niet: meer geluk? Op janklp.nl vind je veel inspiratie, tips en methodes om jouw leven (nog) gelukkiger te maken!
Door rood rijden
Afgelopen week had ik een afspraak met een oud studiegenoot. Ik was iets aan de late kant en fietste stevig door om nog op tijd te zijn. Maar zoals vaak bij haast gooiden een serie verkeerslichten roet in het eten. Wat volgde was een mooie les van een politieagent over de kracht van vergeving. Lees verder en ontdek het verband tussen vergeving en geluk!
Terug naar het verkeerslicht. Aan mijn ogen mankeerde niets en ik zag al snel dat er niets aan kwam. Snel fietste ik (op het drukke kruispunt) door rood. Helaas had ik hierbij de rustig wachtende politieagent aan de overkant genegeerd. Hij mij niet, haha. “Meneer, uw legitimatiebewijs alstublieft. U krijgt van mij een boete voor het fietsen door rood”.
Sander de politieagent
Stiekem vloekte ik inwendig een paar keer. Ik zat nou niet echt verlegen om een redelijk stevige boete van €104,-. Maar eigen schuld, dikke bult. Had ik maar niet op een (gevaarlijk en druk) kruispunt door rood moeten rijden. Ik besloot me over te geven aan de situatie en rustig mee te werken.
Braaf gaf ik mijn legitimatiebewijs aan de agent die Sander bleek te heten en zei dat ik het niet meer dan terecht vond dat hij hiervoor een boete zou uitschrijven. “Tja meneer, het is niet dat ik me verstopt had achter een boom” voegde hij er nog maar eens toe. Ach, ik kon er toch niets meer aan veranderen en lachte er maar om.
Een halve minuut later kreeg ik mijn legitimatiebewijs terug. “Meneer, ik houd het voor deze keer bij een waarschuwing. Maar let de volgende keer een beetje beter op bij het rode licht. Fijne dag nog”. Sander stapte weer vrolijk op zijn fiets en stak de weg over via het (inmiddels wel groene) stoplicht.
De waarschuwing die krachtiger bleek te zijn dan een boete
Mega blij vervolgde ik mijn weg! De euro’s die denkbeeldig mijn bankrekening hadden verlaten werden teruggestort en ik was maar ietsje te laat voor mijn afspraak. Wat een geluk! Toch bleek het effect van het gebaar van de agent gaandeweg de dag wat verder te gaan dan de impact op mijn bankrekening.
Ik durf te zeggen dat de waarschuwing van de agent meer effect heeft gehad dan het uitschrijven van de boete. Met een boete had ik mijn ‘schuld richting de maatschappij’ simpelweg afgekocht. Nu voelde het alsof ik in het krijt sta bij deze agent en zijn boodschap is daarmee oneindig veel krachtiger geworden.
Een paar dagen later ben ik het voorval nog steeds niet vergeten. Ik ben gaan inzien dat er voor mij een metafoor zit in het niet uitschrijven van de bekeuring. Namelijk dat vergeving op lange termijn een veel krachtiger effect kan hebben dan het behalen van je feitelijke gelijk.
“Always forgive your enemies, nothing annoys them so much.”
Oscar Wilde
De kracht van vergeving
Wat is vergeving? Psychologen omschrijven vergeving als de bewuste beslissing om gevoelens van wrok of wraak tegenover een persoon of groep die jou heeft gekwetst los te laten. Daarbij maakt het niet uit of ze jouw vergeving wel of niet verdienen.
Vergeving is niet hetzelfde als vergeten en zo je nare gevoel diep weg te stoppen in de verre krochten van het brein. Ook gaat vergeven niet om het goedpraten van wat de ander jou heeft aangedaan. Nee, vergeving gaat over jou en daarmee ligt vergeving binnen je eigen macht. En de ander? Die heb je alleen denkbeeldig nodig.
Vergeving begint door verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gevoel. Een gevoel dat ongetwijfeld een bepaalde pijn met zich mee draagt. Probeer eens met compassie naar jezelf, de situatie en de ander te kijken. Wat waren jouw positieve intenties? En wat waren de positieve intenties van de ander (hoe lastig die ook te zien zijn)?
Achteraf kun je een ander verantwoordelijk houden voor zijn gedrag, maar niet voor het (rotte) gevoel dat bij jou is achtergebleven. Hoe bot ook, dat gevoel is jouw keuze! Door verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat je zelf kiest voor dit gevoel transformeer je van slachtoffer naar creator. Je bent niet langer machteloos en kan het dus veranderen.
Wanneer je alle negatieve verhalen in jezelf loslaat ben je in staat om te vergeven. Dat betekent niet dat je het goed dient te maken met de ander. Vergeving is jouw proces. Maar wanneer je besluit om (zonder verwachting) toch een handreiking te doen naar de ander, dan zul je zien dat je als persoon groeit en voor de ander een inspiratie zult zijn.
“When a deep injury is done to us, we never heal until we forgive.”
Nelson Mandela (na 27 jaar in een gevangenis in staat om te vergeven)
Wat zegt de wetenschap over vergeving?
Dat vergeven klinkt natuurlijk allemaal nobel, de Bijbel en de Boeddhistische Dhamma staan er niet voor niets vol mee. Maar heeft het ook een aantoonbaar wetenschappelijk effect? Of hoort vergeving in het domein van de ‘zweverigheid’? Zoals altijd, de vraag stellen is hem beantwoorden!
Onderzoekers van het Engelse Hope University (toepasselijke naam) hebben een onderzoek naar vergeving gedaan. Deelnemers moesten tijdens het onderzoek pijnlijke herinneringen en wrok terughalen. En wat bleek: deelnemers kregen onder andere een verhoogde hartslag en bloeddruk. Terwijl het oproepen van vergevende gedachtes precies het tegenovergestelde effect bleek te hebben.
In staat zijn om te vergeven zorgt ook voor minder (chronische) stress en voor een kleinere kans op depressies. Een andere studie van East Carolina University linkt een constante houding van vergeving met verminderd gebruik van medicijnen en alcohol. Ergens klinkt het logisch, met minder verdriet grijp je minder snel naar externe hulpmiddelen.
Kortom: veel wetenschappelijk studies zijn het er over eens dat vergeving een gezonde strategie is voor het overwinnen van situaties die jarenlang een grote bron van stress vormen. Hiermee zorgt vergeving uiteindelijk voor een beter gezondheid en voor meer geluk! En dat is toch wat we allemaal willen?
Wie mag jij van jezelf vergeven?
Tijdens een kampweek op de middelbare school heb ik ooit met een groep vrienden een liedje gezongen dat niet voor iedereen even vriendelijk was (iets met als je nou niet springt…). De mentor van mijn klas heeft me toen hard bij mijn keel gegrepen en tegen de muur geduwd.
Voor mij, voor de klas en ongetwijfeld ook voor hem best een schokkende gebeurtenis. Na dit incident is de leraar twee weken niet op school geweest. Jarenlang heb ik met een wrok naar deze man gekeken. Wat gaf hem het recht om mij zo aan te vallen!? Het politiek correcte antwoord: helemaal niets!
Toch had ik als 16 jarige snotneus beter moeten weten. Ik had creatiever moeten zijn in het vinden van een manier om stoer te doen. Was de intentie van de leraar goed? You bet, zeker weten! Was de keuze voor fysiek optreden goed? Nee, maar zeker begrijpelijk. Hoog tijd om dit verhaal los te laten en dankbaar te zijn voor de les die ik daar heb geleerd.
Aan welk verhaal houd jij al jaren vast? Welke herinnering aan vroeger doet jou nu nog pijn als je er aan denkt? Kortom: wie mag jij van jezelf vergeven? Misschien is het wel tijd om hier een bewust van te worden. Ontdek zelf de kracht van vergeven, je zult op termijn zien dat loslaten uiteindelijk zorgt voor meer geluk!
