“Life is what happens to you while you’re making other plans”. Twee weken na het schrijven van de laatste blog (7 juni jl.) nam het IRONMAN avontuur voor Vichy opeens een onverwachte wending. Er kwam een aantal plaatsen vrij voor de uitverkochte Oostenrijkse IRONMAN in Klagenfurt….
Woensdagmiddag 23 juni, braaf zat ik op de Kickr binnen een duurrit van 2:30 uur af te werken. Via mede-triatleet Raymond de Kuiper hoorde ik opeens dat er plaatsen vrij waren gekomen voor de IRONMAN in Klagenfurt. Eigenlijk mijn eerste keuze, alleen was deze race al lange tijd uitverkocht.
Tijdens het fietsen heb ik contact opgenomen met coach Bert om te overleggen. Bert was ook enthousiast. Klagenfurt zou namelijk 8 weken extra voorbereiding betekenen, onder andere om aan de zwemtechniek te werken. En zo heb ik me met de laptop op het stuur ingeschreven.
In deze blog van vandaag een terugblik op de afgelopen periode. Met daarin twee wedstrijden op de halve afstand en vooral heel veel trainen. En een vooruitblik op de IRONMAN Klagenfurt die op 19 september 2021 plaatsvindt.
Een korte terugblik: de 043 triathlon
Begin juli nam ik deel aan mijn eerste officiële wedstrijd. De 043 halve triathlon met 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 20 km hardlopen. Goed om eens te zien hoe ik me verhoud tot de echte kleppers in de Nederlandse triathlonwereld.
Het was volgens mij de eerste halve triathlon die weer georganiseerd kon worden en dat resulteerde in een sterk bezet veld. Zo’n 150 trappelende triatleten lagen in een lange lijn in het water te wachten op het startschot.
Halverwege mei ben ik begonnen met borstcrawllessen dus ik verwachtte weinig van het zwemmen. Terecht zo bleek want ergens rond plek 65 waggelde ik uit het water. Daarna als een echte beginner nog even bij een urinoir geplast (in plaats van in het wetsuit) waarna ik op de fietst stapte.
Dat ging een heel stuk beter en met een 8e fietstijd kon ik beginnen aan het lopen. En met een behouden loop kwam ik uiteindelijk als 14e over de finish. Redelijk tevreden, al doet 10-12 minuten verliezen op de top 5 met zwemmen wel pijn.
Een korte terugblik: de 70.3 IRONMAN
Op 1 augustus stond de 70.3 IRONMAN van Maastricht op de agenda. Wederom een halve triathlon maar dit keer een veel grotere qua aantal deelnemers. Helaas gooide de stroming in de Maas roet in het eten van het zwemonderdeel en werd het zwemmen vervangen door 5,3 km hardlopen.
Uiteindelijk een strakke race neergezet wat een 19e plek in het algemeen klassement opleverde. In mijn age group (IRONMAN werkt voor de klassering met leeftijdscategorieën) betekende dat een 4e plaats. Best zuur want het verschil met nummer 3 was slechts 3 seconden.
Heel leerzaam om voor de grote dag nog een paar races gedaan te hebben. Je leert tijdens een race zoveel meer dan tijdens een training. Met als grootste leerpunt mezelf inhouden aan het begin van ieder onderdeel. Want de adrenaline van het wisselen is een wolf in schaapskleren.
Een vooruitblik op de IRONMAN van Klagenfurt
Wat mij tijdens het trainen voor een hele triathlon opvalt is hoe snel alles went. Tijdens het schrijven van de vorige blog vond ik weken van 10-15 uur trainen intens. Inmiddels is dat stadium al lang gepasseerd en klokte ik een totaal van 81 uur training over de maand augustus.
Dat betekent niet dat het allemaal vanzelf gaat. De voorbereiding op een IRONMAN vraagt ontzettend veel, zowel fysiek als mentaal. Het trainen is misschien wel het eenvoudigste. Maar het leven zo inrichten dat je iedere training weer hersteld kan uitvoeren is voor mij het aller moeilijkste.
Daar zit een enorm spanningsveld tussen sociale contacten onderhouden, filmpje kijken op de bank en vroeg naar bed. Dit traject zorgt alleen maar voor een toenemend respect voor het doorzettingsvermogen van de profs die dit jaar in jaar uit doen.
Terwijl ik deze blog schrijf ben ik aan het trainen in het Sauerland. Voornamelijk om wat specifieker te trainen op het glooiende landschap van Klagenfurt. Bergop voortdurende druk op de pedalen terwijl het bergaf als vanzelf voelt maar je toch de watts moet blijven pushen.
En zo loopt dit project, met het stijgen van mijn niveau, steeds verder uit de hand. Inmiddels heb ik van ‘Meet-renner’ Roukebert een dicht wiel kunnen lenen, is er een tijdrithelm aangeschaft, heb ik een zweetanalyse gedaan en loop ik op super snelle carbon schoenen.
Mooi om te zien hoe daarnaast het lichaam ook efficiënter wordt. Twee jaar geleden reed ik een aantal van dezelfde klimmen in het Sauerland. Ik deed toen 13:30 minuten over de klim naar Hirschberg met een hartslag van 172. Deze week ging de klim in 12:30 met een hartslag van 135.
Waar dit eindigt? Ik heb geen flauw idee. Stiekem heb ik met Bert al wel richttijden voor de losse onderdelen besproken. Wat ik al wel zeker weet is dat er weer eens goed doorgehaald gaat worden in de kroeg zodra de 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km hardlopen erop zitten!
Nu vooral genieten van tijdens de race en de mooie voorbereiding verzilveren!
